Ανάλυση του βιβλίου του Δανιηλ, Κεφ. 12

Δανιηλ κεφαλαιο 12 18-3-2021

Στο δωδέκατο κεφάλαιο ο Άγγελος συνεχίζει να μιλάει στο Δανιήλ. Αποκαλύπτει ότι θα έρθουν χρόνια τόσο δύσκολα που όμοια τους δεν υπήρξαν ποτέ; θα σωθούν όμως εκείνοι που τα ονόματα τους είναι γραμμένα στο βιβλίο του Θεού. Αυτοι που έχουν πεθάνει θα αναστηθούν και θα ζήσουν αιώνια. Βλέπει τότε δυο άντρες ο Δανιήλ να ερωτούν ποτέ θα γίνουν αυτά τα γεγονότα και ο Άγγελος εξηγεί ξανά. Αρχικά λέει ότι θα περάσουν τρισήμιση χρόνια. Τα τρισήμιση χρόνια αντιστοιχούν σε περίπου 1260 «μέρες» (βιβλικές), όπως ακριβως γραφεται στη «Αποκαλυψη», που αποτελουν την περιοδο από την αρχη της επικρατησης του τελευταιου αυτου παντοδυναμου «ηγετη», του Αντιχριστου, που πιθανον μαλιστα να κανει και συμφωνια ειρηνης με τον Ισραηλ, μεχρι τοτε που θα δειξει το πραγματικο του προσωπο, σπαζοντας τις συμφωνιες που εκανε και κανοντας μια απολυτα βλασφημη ενεργεια (την τοποθετηση -πραγματικα η μεταφορικα- του «βδεληγματος της ερημωσεως εκει που δεν πρεπει», προφανως στον Ναο του Θεου). Ο Αγγελος λέει συγκεκριμενα: «αρχίστε να μετράτε 1290 μέρες από τον καιρό που θα καταργηθεί η καθημερινή θυσία και θα στηθεί το βδέλυγμα της ερημώσεως», πραξεις που όπως ειπαμε αποδιδονται στον Αντιόχο Δ ́. αλλα και (κυριως) στις μερες του τελικου δικτατορα, του Αντιχριστου. Συμβολικα, αυτή η πραξη του μπορει να εχει σχεση με την βεβηλωση κάθε πιστης και ιερου, με την προσπαθεια να μετατρεψει τον εαυτο του σε πνευματικο αρχηγο και «Μεσια», με την βεβηλωση της πνευματικοτητας μεσω της πολιτικης εξουσιας, ξεφτυλιζοντας κάθε εννοια Θεου.

Ως προς την δευτερη περιοδο των τρισημιση ετων (την περιοδο δηλαδη που ο Αντιχριστος θα παρουσιασει το σκληρο του προσωπο, καταδιωκοντας κάθε πιστη και κάθε πιστο στον Θεο) ο αγγελος αναφέρει ότι θα περάσουν χίλιες διακόσιες ενενήντα μέρες (και όχι 1260 όπως στη πρωτη περιοδο) και αμέσως μετά ότι: ‘’μακαριοι αυτοι που θα είναι μετα τις χίλιες τριακόσιες τριάντα πέντε μέρες’’. Τι μπορει να συμβολιζει αυτή η διαφορά των τριαντα συν σαράντα πέντε ημερών ? Κανεις δεν είναι σιγουρος. Πολλοι αναλυτες ερμηνευουν ότι συμβολιζουν το χρονικο διαστημα της ανασυστασης του Ισραηλ μετα τα τραγικα γεγονιτα και καταστροφες, μετα την πτωση του Αντιχριστου, και επισης την περιοδο της πρωτης κρισης των

εθνων. Μετα από τις 1345 αυτές μερες ερχεται το τέλος και η Βασιλεία του Θεού και οι εκλεκτοί που θα σωθούν και θα παραμεινουν, μπαινουν σαυτην !. Κάποιες ομάδες πιστών όπως πχ οι Προτεστάντες πιστεύουν ότι οι ίδιοι δεν θα συμμετάσχουν σε αυτό το τέλος. Κατα αυτούς θα προηγηθεί η ‘»αρπαγή» , ο Θεός θα τους πάρει μακρυά και θα συναντήσουν το Χρήστο στη Βασίλεια των ουρανών.

Πριν δούμε την ερμηνεία αυτών των χρόνων να θυμηθούμε τις τέσσερεις περιόδους που είδαμε στα προηγούμενα κεφάλαια. Όπως το άγαλμα στο όραμα του Ναβουχοδονόσσορα στο κεφάλαιο 2 και τα τέσσερα τέρατα στο όραμα του Δανιήλ στο κεφάλαιο εφτά. Η πρώτη περίοδος αντιστοιχεί στη Βαβυλώνα, η δεύτερη στην Περσική αυτοκρατορία, η τρίτη στην Ελλάδα. Η τετάρτη αποδίδεται στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, με το ερώτημα όμως κατα πόσον επεκτείνεται και μέχρι τις σύγχρονες μέρες και το τέλος και την έλευση της Βασιλείας. Εδώ να θυμηθούμε δυο ακόμα γεγονότα : Πρώτον ότι ο Χριστος ο ίδιος αναφέρεται στην προφητεία του Δανιήλ και αποκαλύπτει τον εαυτό του ως Μεσσία και δεύτερο ότι αντίστοιχη προφητεία εμφανίζεται και στην Αποκάλυψη όπου βλέπουμε όμως να χωρίζονται τα γεγονότα σε οχτώ περιόδους. Εκεί ο Ιωάννης φαίνεται να πηγαίνει λίγο πιο πίσω και λίγο πιο μπροστά χρονικά προσθέτοντας πριν τη Βαβυλώνα, την Αίγυπτο και τους Σύριους και στο τέλος άλλες δυο περιόδους που αποδίδονται στον σύγχρονο δυτικό κόσμο, είτε την Ευρώπη είτε την Αμερική και στην περίοδο του τέλους των ημερών.

Πέραν όμως από την ερμηνεία ονείρων, οραμάτων και προφητειών το βιβλίο του Δανιήλ μας οδηγεί και σε κάποιες άλλες σκέψεις. Βλέπουμε σε όλα τα κεφαλαία, παντοδύναμους αρχηγούς βασιλιάδες που μπορεί από τη μια να ταλαιπωρούσαν το λαό τους από την άλλη όμως είχαν κτίσει αυτοκρατορίες μεγάλες και πλούσιες δίδοντας στους λαους παράλληλα εικόνα ασφαλείας και ευημερίας. Τι κοινό είχαν όμως όλοι αυτοί ? Τη βλασφημία απεναντι στον Θεο, την αλαζονεία που οδηγησαν τελικα στην δραματική τους πτώση. Στην περιγραφή του τέλους των ημερών όπως και στην Αποκάλυψη, εμφανίζεται ξανά ένας τέτοιος κυβερνών απολυτος άρχοντας. Που είναι αυτοί οι βασιλιάδες στις μέρες μας? Μήπως εμφανίζονται και σήμερα με το αγγελικό προσωπείο του σωτήρα σε θέματα ασφαλείας και πολέμων, σε θέματα οικονομικά, επιστημονικά ή και κοινωνικής πρόνοιας ? Μήπως δεν αναφερόμαστε καν σε πρόσωπο αλλά σε θεσμούς που στο τέλος έχουν εξουσία και κυβερνούν, μας

γινονατι «απαραίτητοι», έχουν αλλάξει τη ζωή μας και μας «προστατευουν από καταστροφές» ? Μήπως όλοι αυτοί και πρόσωπα και θεσμοί έρχονται να καταργησουν το στοιχείο της πίστης, να μας πείσουν ότι οι ανάγκες και η σωτηρία μας βρίσκονται αλλου, στα δικά τους χέρια και στιε δικες τους μεθοδους ? Αφαιρώντας σιγά σιγά κάθε στοιχείο πίστης, επαφής με το Θεό, ολο το συστημα του κοσμου αυτου που ζουμε προσπαθει να διαλυσει το οραμα της Βασίλειας του Θεού που είναι στην πραγαμτικοτητα το μονο πραγμα που θα μπορουσε να λύσει όλα τα προβλήματα και να καλύψει όλες τις ανάγκες μας και που θα καταστουσε αχρηστες ολες τις παρουσες δυναμεις και συστηματα του κοσμου !

Πέραν από αυτό, μήπως αυτή η συνεχής υποχωρηση και υποταγη μας στα συστηματα του κοσμου αυτου και τους νεους νομους που μας επιβαλουν συνεχως, οδηγουν σιγα σιγα στην πληρη πνευματικη υποδουλωση μας και τελικα στο αναποφευκτο της πραγματοποιησης των προφητειων της Αποκαλυψης και των δυσκολων καιρων του Αντίχριστου ? Πρεπει και μπορούμε να σταματήσουμε αυτή τη ροή των γεγονότων και να αγωνιστουμε να ερθει επι των ημερων μας η Βασίλεια του Θεου σταματωντας τα σχεδια του Διαβολου και καταργοντας δια της δυναμεως του Θεου και του Πνευματος του Αγιου το κακό, πριν κυριαρχήσει ! Σταματωντας την «Αποκαλυψη» πριν αυτή ερθει !