Ανάλυση του βιβλίου του προφήτη Δανιηλ κεφ. 3

Δανιηλ, Κεφάλαιο 3

Σε αυτό το κεφάλαιο, ο Βασιλιάς Ναβουχοδονοσορας πιστεύει ότι είναι τόσο ισχυρός, που κάνει τον εαυτό του «Θεό»! Έτσι, εξέδωσε μια εντολή ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει, όταν ακούνε έναν ειδικό ήχο / μουσική, να προσκυνήσουν σε μια τεράστια εικόνα / εικόνα του (ή ενός είδους αγάλματος), την οποία ο βασιλιάς ειχε τοποθετήσει στο κέντρο της πόλης. Οι τρόποι που χρησιμοποιεί ο Ναβουχοδονοσορας για την επιβολή της εντολής του περιλαμβάνουν απειλές και εκφοβισμό ... αυτοί είναι οι συνηθισμένοι τρόποι επιβολής που χρησιμοποιούν οι αρχές. Σε γενικές γραμμές, φαίνεται ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος επιβολής νόμων στους ανθρώπους, παρα με άκαμπτο/σκληρο τρόπο. Στην περίπτωσή μας δεν πρόκειται μόνο για υπακοή στους νόμους, αλλά και υποχρεωση των ανθρώπους να αποδεχθούν τον ηγέτη ως τη μοναδική πηγή εξουσίας, σε ένα θεϊκό επίπεδο.

Σε αντίθεση με τους ανθρώπινους νόμους, οι νόμοι του Θεού δεν είναι σε τέτοιο μοτίβο εξαναγκασμού. Ο Θεός δίνει «νόμους» που είναι για το καλό του κόσμου και την πνευματική σωτηρία των ανθρώπων, και όχι για να ικανοποιήσει το εγώ Του... Οι νόμοι του Θεού είναι γεμάτοι αγάπη, συμπόνια και συγχώρεση (σε αντίθεση με τους ανθρώπινους νόμους, που δεν έχουν συγχώρεση).

Οι τρεις φίλοι του Δανιηλ αρνήθηκαν να προσκυνησουν την εικόνα και είπαν ευγενικά ότι δεν μπορούσαν να υπακούσουν σε αυτόν τον νόμο, καθώς δεν γινεται να προδώσουν τον Θεό τους. Ο Ναβουχοδονοσορας δεν μπορεί να δεχτει φυσικα μια τέτοια απάντηση (δεν υπάρχουν εξαιρέσεις σε τέτοιους νόμους, ειδικά όταν επιβάλλονται από τέτοιους σκληρούς δικτάτορες) και, ως εκ τούτου, τους στέλνει στην «φλεγόμενη καμινο». Επειδή φαίνονται πολύ σίγουροι στην πίστη τους και λένε ότι δεν τους νοιάζει αν πεθάνουν (λένε στην πραγματικότητα κάτι ενδιαφέρον: είμαστε σίγουροι ότι ο Θεός μας μπορεί να μας ελευθερώσει ακόμη και από έναν

τέτοιο καμινι, αλλά ακόμα κι αν δεν το κάνει, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να πεθάνουμε για Αυτόν και για την πίστη μας στο όνομά Του). Η εμπιστοσύνη τους εκνευρίζει ακομη περισοτερο τον βασιλιά που δινει εντολή να αυξήσει την φωτια 7 φορές. Τόσο πολύ, που οι υπηρετες που φρόντιζαν το καμινι κάηκαν μέχρι θανάτου καθώς πλησίαζαν για να αυξήσουν τη φωτιά.

Αν και στον σύγχρονο κόσμο, δεν υπάρχουν πραγματικά τέτοιες «εικόνες» που καλουμαστε να προσκνησουμε, παρόμοια πράγματα σίγουρα συμβαίνουν στις μέρες μας, με διαφορετικό τρόπο. «Υποκλίνουμε» και ακόμη και με την ελεύθερη βούλησή μας (!), σε άλλα πράγματα του υλικού κόσμου, όπως χρήματα, φήμη, αθλητικές ομάδες, εμπορικά σήματα, πρότυπα συμπεριφοράς ... κ.λπ. Πολύ λίγοι άνθρωποι σήμερα αντιτίθενται σε αυτήν την εξάρτηση από το υλιστικά σύμβολα και μοτίβα που μας συνηθίζουν οι ηγέτες του κόσμου. Η κατάστασή μας σήμερα δεν είναι πολύ διαφορετική ... Ο σύγχρονος Ναβουχοδονοσορας είναι το σύστημα του υλιστικού κόσμου, ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου ...

Ο βασιλιάς ανεβαίνει σε ψηλό μέρος για να έχει καλύτερη θέα και ξαφνικά βλέπει αυτούς τους Εβραίους, να περπατούν στη φωτιά (να χορεύουν και να υμνουν τον Θεό) και τίποτα δεν τους συμβαίνει ... όχι μόνο αυτό, αλλά και ένα τέταρτο άτομο που μοιάζει με "Υιό του Θεού" εμφανίζεται μαζί τους μέσα στην καμινο ! Οι περισσότεροι σχολιαστές ισχυρίζονται ότι αυτή η τέταρτη μορφή συμβολίζει (ή ήταν) ο ίδιος ο Χρσιτος. Άλλοι, ισχυρίζονται ότι ηταν άγγελος του Θεού.

Και εμείς σήμερα βρισκόμαστε μεσα στην «φωτια» στην καθημερινή μας ζωή, αναζητώντας την παρουσία του Θεού για να μας απελευθερώσει από τα προβλήματα. Αλλά, όπως βλέπουμε στην παρούσα ιστορία, ο Θεός δεν απελευθέρωσε τους πιστούς Του από «βασανιστήρια»! Δεν εμπόδισε αυτή τη «δοκιμασια». Και εμείς, συχνά παραμένουμε στη "φωτιά" των προβλημάτων ... προφανώς, πρέπει να «περάσουμε από τη φωτιά» στη ζωή. Αυτή η διαδικασία μας εξαγνιζει, μας καθαρίζει και ανεβάζει το πνευματικό μας επίπεδο.

Όχι μόνο δεν συνέβη τίποτα σε αυτά τα 3 άτομα (Μισαχ, Σιντραχ και Αβδεναγω), αλλά και τα ρούχα τους δεν υπέστησαν ζημιές και ουτε μυριζαν καπνιλα ! Ουτε καν οι τρίχες τους, επίσης, ειχαν πειραχτει ! Ο βασιλιάς ήταν πολύ εντυπωσιασμένος και

επαίνεσε τον Θεό. Δόξασε τον Θεό, αλλά μόνο ως Θεό του Μισαχ, Σιντραχ και Αβδεναγω (και όχι δικο του). Ο Θεός εξακολουθεί να είναι ξένος γι 'αυτόν και άσχετος με τη ζωή του, παρόλο που εκτιμά τη δύναμη του Θεού αυτών των ανθρώπων ... Ο Ναβουχοδονόσορος εκδίδει μια οδηγία ότι όποιος βλάπτει αυτόν τον Θεό των Εβραίων, θα θανατωθει με σκληρο τροπο.

Αλλά υπάρχει ακόμη μια τεράστια διαφορά μεταξύ του να εκτιμάς τον Θεό (ή να τον φοβάσαι), και να ταπεινωθεις και να τον αποδεχτείς ως Θεό σου, στον οποίο είσαι αφοσιωμένος. Στον οποιο ομολογείς τις αμαρτίες σου, και δεχεσαι το «χέρι» βοηθειας Του και το έλεος Του, και τη συγχώρεση των αμαρτιών μέσω του Χριστου. Τι ακριβώς σημαινει το να πιστεύει κανεις στον Θεό ; Απλά να Τον αποδεχτεί και να Τον εκτιμα (η φοβαται) ; Αυτό πραγματικά δεν είναι αρκετό και δεν είναι καν σημαντικό. Σε τελική ανάλυση, ακόμη (όπως είναι γραμμένο στις Γραφές) και ο Σατανάς και οι δαίμονες γνωρίζουν την ύπαρξη του Θεού και τρέμουν από Αυτόν. Αλλά δεν Τον δέχονται ως αρχή καθοδηγησης της ζωή τους. Αυτό που χρειαζεται είναι να δωσει καποιος την καρδιά του στον Θεό!

Πολλοί άνθρωποι λένε, "Κάπου μέσα μου πιστεύω στον Θεό και επίσης πηγαίνω στην εκκλησία ή στη συναγωγή." Είμαι ενταξει, είμαι "καλός" άνθρωπος. Δεν υπάρχει όμως «ενδιάμεση κατάσταση» στην πίστη. Είτε δίνουμε ολόκληρη την καρδια και την ζωη μας στον Θεό, είτε όχι. Οι δοκιμασιες στη ζωή μας θα αποδειξουν/θα «τεσταρουν» τη θέση μας, μέσω του «δρόμου της φωτιάς».Στη ζωή μας, είτε σχετικά με τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους γύρω μας, είτε σε μια κατάσταση πιθανού γάμου μεταξύ ανθρώπων, πολλοί λένε ότι: "Γνώρισα κάποιον και αυτός / αυτή είναι" εντάξει ", καλό άτομο ...". «Λοιπόν, έχω καλή φιλια/συνυπαρξη μαζί του ή ακόμη και θα παντρευτώ». Δεν υπάρχουν τέτοιοι συμβιβασμοί με τον Θεό. Δεν υπάρχουν πιστοί “light” ... έτσι, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όταν αποφασίζουμε με ποιον θέλουμε να μοιραστούμε τη ζωή μας.

Ένα ενδιαφέρον και σημαντικό ερώτημα που προκύπτει σε αυτό το κεφάλαιο, είναι: Πού ακριβώς ήταν ο Δανιηλ ; Έφυγε ; Στη ουσια απεφυγε μια κατάσταση όπου έπρεπε να αντιμετωπίσει το δίλημμα, να επιλέξει ανάμεσα στο να προσκυνησει την εικόνα του βασιλιά ή να σταλεί στον καιομενη καμινο. Πιθανον να ήταν ότι ήταν κάπου αλλού στη χώρα, ή μακριά από τα γεγονότα, σε μια συγκεκριμένη αποστολή. Ίσως επίσης ο Θεός να τον κρατησε μακριά, με άλλο τρόπο. Μερικές φορές

υπάρχουν καταστάσεις που ο Θεός μας επιτρέπει να «αποφεύγουμε» και να ξεφύγουμε από δύσκολες καταστάσεις.

Ο Ναβουχοδονοσορας, ο μεγάλος βασιλιάς, παρόλο που εκτιμούσε πολύ τον Δανιηλ (ειδικά μετά την ερμηνεία του ονείρου του), αλλά δεν ήταν πραγματικά πεπεισμένος ή πιστός στον Θεό του Δανιηλ. Στην Καινή Διαθήκη ο απόστολος Παύλος (στην επιστολή προς τους Κορινθίους) γράφει: "Γνωρίζω έναν άνθρωπο στον Χριστό που πριν από 14 χρόνια μεταφέρθηκε στον έβδομο ουρανό και άκουσε πράγματα που δεν πρέπει να αποκαλυφθούν ... για αυτα μπορώ να είμαι περήφανος, για μένα όχι ... μόνο για τις αδυναμίες μου .. ". Ο Θεός "έδωσε" στον Παύλο, μια συγκεκριμένη ασθένεια από την οποία υπέφερε συνεχως. Σύμφωνα με την προσέγγιση του Παύλου, ο Θεός το επέτρεψε, έτσι ώστε να μην είναι περήφανος, ειδικά μετά την πνευματική εμπειρία στην οποία ο Θεός τον εξυψωσε. Ισχυρίζεται ότι έτσι τον προστατευε ο Θεός από την υπερηφάνεια.

Ο Απόστολος Παύλος έκανε πολλά θαύματα, τόσο που οι Έλληνες άρχισαν να τον θεωρούν Θεό, και να πιστεύουν ότι ήταν η ενσάρκωση ενός από τους θεούς τους. Σε μια τέτοια κατάσταση, υπάρχει ένας πνευματικός κίνδυνος, οι άνθρωποι του Θεού να αισθάνονται αλαζονια και το «εγώ» τους να αυξηθεί.

Το «εγώ» του Ναβουχοδονοσορα διογκώθηκε όταν άκουσε την ερμηνεία του Δανιηλ για το άγαλμα που είδε στο όνειρό του, όταν ο δανιηλ του είπε ότι ήταν ο ισχυρότερος βασιλιάς, και όσοι θα τον ακολουθούσαν θα ήταν πιο αδύναμοι. Αλλά η διαδικασία που περιγράφει ο αποστολος Παυλος και που εμπόδισε την υπερηφάνειά του, δεν συνέβη στον Ναβουχοδονόσορα ...

Ένα ερώτημα που προκύπτει από το κεφάλαιο για τη ζωή μας, είναι: Επιτρέπεται - πνευματικά - μερικές φορές να μην υπακούμε στους νόμους αυτού του κόσμου; Φαίνεται ότι ΝΑΙ, αλλά μόνο όταν έρχονται σε αντίθεση με την ίδια την πίστη μας ή όταν στρέφονται κατά του Θεού.

Μερικά επιπλέον σημεία του κεφαλαίου:Είναι πολύ ενδιαφέρον, ότι ο Θεός μερικές φορές αποκαλύπτεται και στους Εθνικούς (και σε αυτήν την περίπτωση, ...ΤΙ Εθνικο ...., τον ηγέτη του αθεϊστικού κόσμου). Επιπλέον, ακόμη και ο άγγελος του Θεού εμφανίζεται στον βασιλιά! (Μόνο ο Ναβουχοδονοσορας είδε τον άγγελο και όχι ολόκληρο το πλήθος). Ο Θεός

προσπαθεί να δώσει σε όλους τους ανθρώπους, ακόμη και στους μεγάλους κυβερνήτες, την ευκαιρία να Τον ανακαλύψουν και να Τους καθοδηγήσει. Αυτό τονίζει την «καθολικότητα» του Θεού προς όλους. Παρ 'όλα αυτά, και παρά το γεγονός ότι ο βασιλιάς ηταν «εντυπωσιασμένος» από τον Θεό, δεν αλλάξε πραγματικά σε τιποτα τη ζωή του ούτε Τον αποδέχθηκε στην καρδιά του.Εδώ, υπάρχει μια καλή απάντηση στον ισχυρισμό ορισμένων ανθρώπων στον σύγχρονο κόσμο μας, οι οποίοι λένε, «Εάν ο Θεός είχε εμφανιστεί μπροστά μου εδώ, ή αν είχε κάνει κάποιο μεγάλο θαύμα μπροστά στα μάτια μου, θα πίστευα και θα Τον δεχομουν». Δεν είναι αλήθεια αυτο. Το παράδειγμα του Ναβουχοδονοσορα, το αποδεικνύει. Ο Ναβουχοδονοσορας ήταν εντυπωσιασμένος, ενθουσιασμενος με τα θαυματουργικα γεγονοτα, αλλά δεν δέχτηκε τον Θεό, παρά τις αποκαλύψεις που είχε. Μετά από λίγο, ξέχασε τα πάντα ... Στην παραβολή του Χριστου για τον φτωχο Λαζαρο που πέθανε και ανέβηκε στον ουρανό, μερικοί από τους ανθρώπους που ήταν στην κόλαση του ζήτησαν να επιστρέψει και να προειδοποιήσει τους συγγενείς τους, γιατί αν κάποιος ερχοταν από τον κόσμο των νεκρων, πιθανότατα θα πείθονταν και θα διορθωναν την ζωη τους. Ο Χριστος λέει ότι δεν θα βοηθήσει κατι τετοιο. Εάν κάποιος δεν πειθεται από αυτα που ηδη υπαρχουν στις Γραφές και απο όσα είπαν οι προφήτες, δεν θα πειστεί ακόμα κι αν δει ένα άτομο που έχει επιστρέψει από τον «άλλο κοσμο». Ακόμη και οι Εβραίοι που ήταν παρόντες στην θαυματουργικη παρουσία του Θεού στο Όρος Σινά, σε μόλις 30 ημέρες, ξέχασαν και φτιαξαν ένα χρυσό μοσχαρι για να το προκυνουν ...

Ο Χρσιτος επίσης, αφού αναστήθηκε από τους νεκρούς, είπε στον μαθητή του Θωμά που ήθελε να δει τα σημάδια της σταύρωσης, προκειμένου να πιστέψει: «Εσυ ειδες και γιαυτο πιστεψες, ευλογημένοι είναι εκείνοι που δεν έχουν δει και πιστεύουν».

Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο σε αυτό το κεφάλαιο: ο Ναβουχοδονόσορος δεν έδωσε μεγάλη προσοχή και δεν ηταν δυνατον να παρατηρήσει ποιος δεν κράτησε την εντολή του από τα εκατομμύρια των κατοίκων του βασιλείου του. Υπήρχαν άνθρωποι που του το «ανέφεραν», το «ψιθυρισαν» ... αυτή είναι η ανθρώπινη φύση ... τελικά, τι θα τους ενοιαζε αν υπήρχαν κάποιοι που, ήσυχα και κρυφα, δεν υποκλίνονταν στην εικόνα ; Αλλά οι άνθρωποι που είδαν τους φίλους του Δανιηλ να αρνούνται, είπαν μεσα τους, «Γιατί ? εμεις είμαστε κορόιδα ;». Αυτοί οι Εβραίοι το παίζουν, εξυπνότεροι ; Ακόμα και σήμερα, έτσι συμπεριφέρεται ο κόσμος ... για

παράδειγμα στο θέμα του εμβολίου του κορονοιού που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Οι άνθρωποι συμπεριφέρονται έτσι σε εκείνους που δεν θέλουν να εμβολιαστούν για τους δικούς τους λόγους ...

Οι δύο προφήτες που έζησαν εκείνη την εποχή, και που καθοδηγούσαν τον εβραϊκό λαό ήταν, ο Ιερεμίας και ο Ιεζεκιήλ. Δεν είχαν πάντα παρόμοια στάση όσον αφορά τη συνιστώμενη συμπεριφορά έναντι της Βαβυλωνιακής κυβέρνησης. Ο Ιεζεκιήλ ήταν πιο ριζοσπαστικός και ήταν ενάντια στον συμβιβασμό και την υποταγή στον βασιλιά. Οι Εβραίοι τον ρώτησαν αν ήταν εντάξει να παραβιάσουν την εντολή. Εξάλλου, αυτό θεωρείται «κατάσταση εκτακτου αναγκης». Όμως, σύμφωνα με τον Ιουδαϊσμό, η «κατάσταση εκτακτου αναγκης» δεν ισχύει σε 3 περιπτωσεις: όταν πρόκειται για αιμομιξία, βλασφημία ή δολοφονία. Και αυτό ήταν πράγματι μια πραγματική βλασφημία. Σύμφωνα με την εβραϊκή παράδοση, οι άνθρωποι ρώτησαν τον Ιεζεκιήλ εάν (όταν αρνηθουν την εντολή του βασιλιά) ο Θεός θα τους σώσει, και ο Προφήτης προσευχήθηκε και τους έδωσε αρνητική απάντηση ! Επομένως, αφού δεν πηραν καμμια «σιγουρια» από τον προφήτη, απάντησαν στον βασιλιά ότι δεν μας νοιάζει ακομα και αν πεθάνουμε για το όνομα του Θεού. Αυτό διδάσκει ότι στη ζωή κάποιος πρέπει να πάρει την «απόφαση θανάτου» (όπως συνέβαινε και με τους Έλληνες στρατιώτες στην αρχαία Σπάρτη). Όταν παίρνει κανεις απόφαση θανάτου, μόνο τότε, κερδίζει την ζωή !

Πολύ σημαντική σε αυτό το κεφάλαιο είναι η περιγραφή του τέταρτου ατόμου που εμφανιζεται στην καμινο, ως Υιού του Θεού ! Επομένως, όταν καποιοι σκληροι Ιουδαιστες περιφρονούν τον Ιησού ως «Υιό του Θεού» και ισχυριζονται ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό και αυτό αποτελεί βλασφημία, να εδώ είναι ένα παράδειγμα (ένα από τα πολλά) που ο Θεός μπορεί να εμφανιστεί σε υλική ενσάρκωση ή ακόμα και με άνθρωπινη μορφή ! Ο Θεός είναι παντοδύναμος και μπορεί να κάνει τα πάντα !