Ανάλυση του βιβλίου του προφήτη Δανιηλ κεφ. 6

Δανιήλ κεφαλαιο 6

Σαυτο το κεφάλαιο βλέπουμε ένα παράδειγμα πάλης ανάμεσα στις δυνάμεις του πνευματικού κόσμου και του επίγειου κόσμου.Είδαμε στα προηγούμενα κεφαλαία ανάλογα παραδείγματα- όπως πχ το παράδειγμα της νηστείας στο πρώτο κεφάλαιο , το παράδειγμα της ερμηνείας του ονείρου του Ναβουγοδονοσσορα στο δεύτερο κεφάλαιο.

Εδώ ο Δανιήλ‘’επαναστατεί’’ αλλά όπως είδαμε και σε προηγούμενα παραδείγματα, επαναστατεί όταν πρόκειται για θέματα ουσιαστικά για την πίστη του. Ο βασιλιάς των Περσων Δαρείος θέτει νόμο που απαγορεύει την προσευχή σε ‘’άλλους’’ θεούς και την επίκληση οπαισδηποτε βοήθειας εκτός του βασιλεα, και ο Δανιήλ αθετεί αυτόν τον νόμο αλλά και κάπως προκλητικά παρουσιάζεται να προσεύχεται σε δημόσια θέα. Να θυμηθούμε ότι ο Δαρείος έχει υποψιαστεί την διαφορετικότητα και σημαντικότητα του Δανιήλ και τον είχε στο παλάτι ως ένα από τους κεντρικούς συμβούλους του. Το ‘’μοτιβο’’ αυτή βλέπουμε να επαναλαμβάνεται στη γραφή, όπου δηλαδή οι άνθρωποι του Θεού βρίσκονται πάντα με θαυματουργικό τροπο σε θέσεις κλειδιά και έχουν λόγο στις αποφάσεις της εκάστοτε εξουσία. Παράλληλα όμως επαναλαμβάνεται και το ανθρώπινο “λογικο” επακόλουθο, η εύνοια αυτή να προκαλεί αντιζηλίες και έχθρες στους γύρω. Οι υπόλοιποι αυλικοί πείθουν λοιπόν το Δαρείο να θέσει ένα νόμο τέτοιο τον οποίο σίγουρα ο “ευνοούμενος Δανιήλ” θα αθετήσει ελπίζοντας έτσι να τον βγάλουν από τη μέση. Πριν αναλύσουμε περισσότερο το παράδειγμα του Δανιήλ αναλογιστείτε ποσά αντίστοιχα παραδείγματα έχουμε ανά την ιστορία αλλά και στο σύγχρονο κόσμο. Οι κάτοχοι θέσεων και εξουσίας έχουν πάντα να αντιμετωπίσουν το συνήθως βρώμικο παιχνίδι από τους αντιπάλους και η πιο εύκολη μέθοδος είναι να ψάξουν να βρουν και να τους κατηγορήσουν για κάτι παράνομο η ανήθικο, μη διστάζοντας πολλές φορές να στήσουν πολύμορφες παγίδες.

Αφού λοιπόν ο Δανιήλ δεν ειχε κάτι που θα μπορούσαν να του προαψουν εις βάρος του, έψαξαν και βρήκαν την τέλεια παγίδα για αυτόν. Και ποιο είναι το “αδύνατο” σημείο του ? Φυσικά δεν περιμένουν να κλέψει η να παρανομήσει αλλά ναι ξέρουν ότι θα επαναστατήσει αν αγγίξουν το θέμα της πίστης του ! Από την άλλη, χρησιμοποιούν το αντίστοιχο αδύνατο σημείο του Δαρείου που είναι η εξουσία και η

υποταγή του λαού. Θα το παρουσιάσουν ως το καλό για αυτόν, μέθοδος επίσης κλασσικά σε τέτοιες περιπτώσεις. Οι κάθε είδους “αυλικοί” η “παρατρεχάμενοι” όταν θέλουν να παρασύρουν κάποιον στα σχέδια τους, θα ψάξουν πρώτα τα σημεία αδυναμίας του θύματος και στη συνέχεια θα παρουσιάσουν το σχέδιο τους ως κάτι που θα είναι για το γενικότερο καλό αλλά και για ενίσχυση, προαγωγή της εκάστοτε εξουσίας.

Ο Δανιήλ δεν κάνει καν δεύτερη σκέψη, δεν προσπαθεί καν να κρυφτεί , δεν φέρεται διπλωματικά ! Είναι ξεκάθαρος και ευθύς όποιον και να έχει απέναντι του όπως έκανε και στο παρελθόν. Προσεύχεται και μάλιστα με γονυκλισίες σε δημόσια θέα στραμμένος στην Ιερουσαλήμ (έως και σήμερα και στον Χριστιανισμό και στον Ιουδαϊσμό και στον Μουσουλμανισμό υπάρχει συγκεκριμένη κατεύθυνση κατα την οποία στρέφεται ο προσευχόμενος ενώ η γονυκλισία ενώ υπήρχε στην ιουδαϊκή προσευχή αφαιρέθηκε με την πάροδο των χρόνων λόγω της ομοιότητας του τρόπου προσευχής με τις άλλες δυο μονοθεϊστικές θρησκείες).

Κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι εδώ ο Δανιήλ δεν είναι μόνο τίμιος αλλά είναι και κάπως προκλητικός και αλαζόνας. Ο Χριστός ήρθε να μας διδάξει να προσευχόμαστε σιωπηλά στο “ταμείο” μας. Είναι σημαντικό λοιπόν να γνωρίσουμε ότι αυτός ήταν ο κλασικός τρόπος προσευχής τότε και αν ο Δανιήλ το έκανε με άλλο τροπο κλεισμένος κάπου και κρυφά θα προκαλούσε ακόμη περισσότερο και θα έδειχνε πονηριά και όχι ειλικρίνεια. Ο Δανιήλ γνώριζε αυτό το οποίο δεν πρέπει και εμείς ποτέ να ξεχνάμε. Όταν κάνουμε κάτι με βάση την πίστης μας και προς χάριν του Θεου, ο Θεός θα είναι εκεί και θα μας προστατεύσει. Και ναι αυτό ήθελε να το δείξει. Να το δείξει στους υπόλοιπους ομόθρησκους του ώστε να τους ενδυναμώσει την πίστη και να δώσει το παράδειγμα για το πως θα έπρεπε να φερθούν και οι ίδιοι μπροστα στα νέα ‘’μέτρα‘’ Μήπως σας θυμίζει κάτι αυτό από την σημερινή εποχή ? Ο Δαρείος όπως είδαμε τρέφει εκτίμηση στο Δανιήλ αλλά δεν έχει άλλη επιλογή, πρέπει να τον καταδικάσει και τον στέλνει στο λάκο με τα λιοντάρια. Μέσα του όμως δεν νιώθει εντάξει με την απόφαση του αυτή, και είναι λογικό ότι ταλαιπωρείται το βράδυ και δεν μπορεί να κοιμηθεί. Ομως το πιο σημαντικό είναι ότι πιστεύει (και αυτό λέει και στον Δανιήλ) ότι ο Θεός του θα τον σώσει. Ελπίζει (και κάπου ίσως και ο ίδιος ‘’προσεύχεται’’) για αυτό μέσα από την δίκη του πίστη. Από την άλλη ο Δανιήλ δεν βγαίνει ζωντανός με ύφος νικητή και θριαμβευτή αλλά ακόμα και μετά από αυτήν την νίκη και το μάθημα που έδωσε σε όλους, βγαίνει ταπεινός, εύχεται αιώνια ζωή

στον βασιλιά (όπως ορίζουν οι κανόνες) και χωρίς κανένα θυμό (!) εξηγεί ταπεινά ότι είναι αθώος απέναντι στο βασιλιά !Τί ρόλο έχουν εδώ τα λιοντάρια ? Γιατί ο άνθρωπος έχει καταντήσει να φοβάται τα ζώα και ειδικά τα άγρια ? Στο βιβλίο της Γένεσης, ο άνθρωπος δημιουργήθηκε και ορίστηκε ως ο αρχηγός επί όλων των άλλων ζωντανών. Όμως στην πορεία, από τότε που έχασε ο άνθρωπος την πνευματικότητα του, το’’πνεύμα’’ για το οποίο έχουμε μιλήσει και που του έδινε την άμεση επικοινωνία με τον Δημιουργό, έχασε και την εξουσία επί των ζώων πέφτοντας χαμηλότερα στην πυραμίδα της δημιουργίας και ομοιαζοντας με το επίπεδο ψυχής όπου βρίσκονται και τα υπόλοιπα πλάσματα/ζώα της γης. (13 καὶ ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς” , Ψαλμοί Δαυιδ 48). Ο άνθρωπος βγαίνοντας από τον παράδεισο και επιφορτιζόμενος πλέον το πρωπατορικο αμάρτημα, έχασε και την εξουσία που του είχε δωθεί επί της φύσης . Ο Δανιήλ εδώ εξουσίασε τα ζώα, αποκαθιστώντας την τάξη στη σχέση μεταξύ ανθρώπου και ζώων όπως την είχε ορίσει ο δημιουργός με τον άνθρωπο κυρίαρχο στη γη. Και φυσικά καταφέρνει να το κάνει ακριβώς με την πίστη του.

Τέλος από εδώ βλέπουμε την αλήθεια της Γραφής που λεει: ‘’έπεσαν στο λάκο που οι ίδιοι έσκαψαν ‘’αυτοί που διοργάνωσαν την όλη σκευωρία κατέληξαν οι ίδιοι στο λάκο με τα λιοντάρια. Περιττό φυσικά να εξηγήσουμε ότι αυτή είναι συνήθως και η φυσική πνευματική εξέλιξη των πραγμάτων. Οχι μόνο αυτοί που καταδιώκουν τους πιστούς είναι πάντα οι χαμένοι αλλά και πέφτουν στον λάκο που οι ίδιοι έσκασαν, δηλαδή, καταλήγουν σε μια τιμωρία όμοια με το κακό που προσπάθησαν να προκαλέσουν. Ετοίμασαν παγίδα στα βήματά μου· η ψυχή μου κινδύνευε να πέσει· έσκαψαν λάκκο μπροστά μου, οι ίδιοι έπεσαν μέσα σ' αυτόν. (Ψαλμοί 57, 6)

Ο Δανιήλ κατάφερε μέσω της πίστης του όχι μόνο να επιβιώσει, να νικήσει στην τρομερή αυτή δοκιμασια, αλλά και μέσω της αληθινής και αγνής του πίστης και της ταπεινότητας του, να κερδίσει και το σεβασμό από τους γύρω αλλά και την αναγνώριση από αυτούς για τη σημασία της πίστης του. Ας θυμόμαστε πάντα το παράδειγμα του Δανιήλ. Αν λειτουργούμε με πίστη με σιγουριά αλλά και ταπεινοφροσύνη στο τέλος και θα είμαστε νικητές αλλά και θα καταφέρουμε να δείξουμε στους γύρω τι είναι αυτή είναι η αληθινή‘’πίστη‘’ και θα κηρύξουμε με την ζωή μας, δίνοντας παράδειγμα στους άλλους για να την ακολουθήσουν. Αυτό είναι το καλύτερο κήρυγμα με την ζωσα πίστη και την ζωή μας !

Ο Θεός αναζητά στον κόσμο τους ‘’Δανιήλ ‘’ του για να ανοίξουν μαζί τον δρόμο της Βασιλείας Του.